من هم یکی از شما و نتیجه ای که از عشق زمینی نصیبم شده را برایتان شرح میدهم.

به نطر من عشق به یک ماده مخدر میماند در آغاز احساس سر خوشی و تسلیم مطلق به آدم دست میدهد.

روز بعد بیشتر میخواهی هنوز معتاد نیستی اما از آن احساس خوشت

می آید.و فکر میکنی میتوانی در اختیار داشته باشی اش چند دقیقه

به معشوق می اندیشی و بعد سه ساعت فراموشش می کنی اما کم کم به آن شخص عادت می کنی و کاملا به او وابسته میشوی

حالا دیگر سه ساعت به او فکر میکنی و دو دقیقه فراموشش می کنی

اگر در دسترس ات نباشد همان احساسی را داری که معتاد های خمار

دارند در این لحظه همانطور که معتادها دست به دزدی میزنند و برای به

دست آوردن آنچه میخواهند تن به خفت می دهند تو هم حاضری به

خاطر عشق دست به هر کاری بزنی.

با توجه به تجربه ای که آموخته ام عزیزان نتیجه گرفتم :

تنها باید به کسی عشق بورزیم

که میتوانیم کنارمان داشته باشیم.