و من مانده ام  تنها ...بی تاب ....دلتنگ ...و زندگی با مرور

خاطرات با او بودن .....

دلم برایش بی قراری می کند ...تصویرش را در عمق فرو بسته

و پاک خویشتنم در قابی از خودم  در عزیز ترین و خوب ترین تکه

های جانم  نگاه داشته ام  و چون نمی توانم ببینمش نگاهم را

از عکسش بر نمی گیرم .

سر از درون خویش بیرون نمی آورم چون تصویرش در درون من

است  و من رنج تنهایی  و غربت  و بیگانگی را در درون 

فراموش می کنم  من از هر دستی که بکوشد مرا از اندرون

بیرون آورد بیزارم و از هر کس که مرا رها کند و به حال خود وا

گذارد ممنون .....

من به درون خو کرده ام  من در بیرون آواره ام ...سر گردانم ...

اما درونم پر است و آباد چرا که یاد او عشق او تصویر زیبای او

در درون من است من خلوت را دوست دارم  و بدان چنان

مشغولم  که در زیر این آسمان خود را از هر چه و هر کس بر

روی این زمین  بی نیاز می دانم  و امید و سبکبالی  مطلق را

در درون میابم و پیوسته زندگیم چنین می گذرد.....

دوست دارم در گوشه ای بنشینم  و به گوشه ای از این آسمان

بنگرم و آنچنان به نگریستن ادامه بدهم  تا آنگاه خدا جان من را

بستاند و بمیرم .....

اما چه کنم  که باز باید با خلق در آمیزم  و با جمع زندگی کنم

و زندگانیم در این کشاکش می گذرد  یک پایم در  درون دل در

بند تصویر او ///و یک پایم در بیرون سر در بند دیگران  و من این

چنین آواره!!!!!